(ένα άρθρο που δεν είναι σχετικό με τα εισιτήρια, αλλά που πιστεύουμε ότι πρέπει να κυκλοφορήσει μεσα στο σαββατοκύριακο)
Δουλειά δεν είχε διάολος και είπε να μας μετρήσει… Όπως κάθε δεκαετία λοιπόν, έτσι και φέτος, από τις 10 μέχρι τις 24 Μαΐου, η Ελληνική Στατιστική Αρχή θα αρχίσει να μετράει τα κουκιά. Ως εδώ καλά, όταν όμως κανείς ξύσει λίγο την επιφάνεια της είδησης, θα διαπιστώσει ότι αυτή η ιστορία βρωμάει από παντού.
Και επειδή δεν είναι εύκολο να ιεραρχηθούν τα ζητήματα που εμπλέκονται σε αυτή την ιστορία, καλύτερα να πάρουμε τα πράματα από την αρχή. Πριν λίγους μήνες η ΕΛ.ΣΤΑΤ. εξέδωσε προκήρυξη που απευθυνόταν σε όσους θα ήθελαν να συμμετάσχουν στη διαδικασία ως απογραφείς πληθυσμού. Η προκήρυξη αυτή δήλωνε ξεκάθαρα ότι η αμοιβή των απογραφέων θα ανήρχετο σε 1.7€/κατοικία και 1.3€/κάτοικο. Η υπηρεσία ωστόσο, απέκρυψε με πολύ έντεχνο τρόπο ότι η πολυδιαφημισμένη αυτή αμοιβή αναφερόταν τελικά στα "μεικτά" εισοδήματα των απογραφέων. Συγκεκριμένα, το 30% αυτών των ποσών θα πηγαίνει εξ’ ολοκλήρου στο Κράτος, δεδομένου ότι ούτε ένσημα λαμβάνονται, ούτε καν παρέχεται κάποια ιατροφαρμακευτική ασφάλεια για την περίοδο που οι απογραφείς θα εργάζονται για την ΕΛΣΤΑΤ. Σημειωτέον δε, ότι οι υπεύθυνοι της ΕΛΣΤΑΤ δήλωναν προφορικά ότι οι απογραφείς οφείλουν να είναι διαθέσιμοι για την υπηρεσία κατά το διάστημα της εργασίας τους σε 12ωρη(!!!) βάση. Όλα αυτά, έγιναν γνωστά την τελευταία εβδομάδα κατά τη διάρκεια των εκπαιδευτικών σεμιναρίων που διοργάνωσε σε πανελλαδικό επίπεδο η ΕΛΣΤΑΤ για τους απογραφείς και στα οποία οι εκπρόσωποι της εταιρείας βομβαρδίστηκαν με ερωτήσεις τέτοιας φύσης. Τότε λοιπόν ήταν και που μαθεύτηκε και κάτι ακόμα. Ότι, δηλαδή, για γραφειοκρατικούς λόγους, η όποια αποζημίωση αποκλείεται να ληφθεί πριν τα τέλη φθινοπώρου αποδεικνύοντας περίτρανα και για μία ακόμη φορά ότι ο μεγαλύτερος κακοπληρωτής, είναι το ίδιο το κράτος!
Τα πιο ζουμερά όμως της υπόθεσης έρχονται στη συνέχεια. Το φετινό ερωτηματολόγιο σηκώνει πολύ συζήτηση. Αρχικά να πούμε ότι οι πληροφορίες που υποχρεώνεται ο πολίτης να παρέχει στο κράτος είναι πολλές και μάλιστα αρκετές βρίσκονται στο μεταίχμιο της αδιακρισίας. Σε ερωτήσεις των υποψήφιων απογραφέων, οι εκπρόσωποι της ΕΛΣΤΑΤ διαβεβαίωναν (ορθώς) ότι υπάρχει νόμος που απαγορεύει στην υπηρεσία να παρέχει επώνυμα στοιχεία σε οποιοδήποτε υπουργείο, ακόμα και στο υπουργείο Οικονομικών στο οποίο ανήκε μέχρι πρόσφατα. Ποιός όμως μας διαβεβαιώνει ότι την επομένη της απογραφής δεν θα κατατεθεί ένας νέος νόμος που να αναιρεί τον προηγούμενο; Εξετάζοντας τις ερωτήσεις, θα καταλάβαινε κανείς πόσο ριψοκίνδυνο μπορεί να αποβεί κάτι τέτοιο για πολλούς.
Στην ερώτηση 5 ερωτάται ο πολίτης για το σύνολο των τετραγωνικών της κατοικίας του (άσχετα με το αν είναι «δηλωμένα» ή «αδήλωτα»). Δια της επαγωγής λοιπόν, μπορεί όποιος έχει πρόσβαση στα στοιχεία αυτά να καταλάβει αν υπάρχουν παράνομοι χώροι στην κατοικία ή όχι και να πράξει αναλόγως.
Στην ίδια λογική, αν κανείς έχει «παραλείψει» να δηλώσει ότι το σπίτι του είναι ταυτόχρονα και επαγγελματική στέγη, και στην ερώτηση 18 δηλώσει ότι ο τόπος εργασίας του βρίσκεται εντός της κατοικίας, δυνητικά (αν υπάρξει νόμος που να το επιτρέπει) θα μπορούσε να βρει το μπελά του από το κράτος.
Στο τμήμα Β, οι πολίτες εξαναγκάζονται να δηλώσουν τις οικογενειακές τους σχέσεις πράγμα που σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να φέρει τα μέλη σε δύσκολη θέση. Οικογένειες στις οποίες τα παιδιά είναι βιολογικά τέκνα μόνο του ενός γονιού, ομοφυλόφιλα ζευγάρια κλπ. θα πρέπει να ξεκαθαρίζουν κάθε πτυχή της ζωής τους.
Το ίδιο και στην ερώτηση Γ5 για την οικογενειακή κατάσταση και ο πολίτης καλείται να διαλέξει ανάμεσα σε πολλές επιλογές όπως «διαζευγμένος», «χήρος», «με σύμφωνο συμβίωσης», «διαζευγμένος από σύμφωνο συμβίωσης», κ.α., ξεγυμνώνοντας και πάλι τα περιστατικά της ζωής του.
Στην ερώτηση 13 επιχειρείται να εξαχθεί ένα πολύ συγκεκριμένο συμπέρασμα: ότι η ανεργία στην Ελλάδα βρίσκεται σε φυσιολογικά πλαίσια. Συγκεκριμένα, ο πολίτης ερωτάται ποια ήταν η κύρια ασχολία του την εβδομάδα 3-9 Μαΐου. Σε υποσημείωση όμως που απευθύνεται προς τον απογραφέα σημειώνεται: «Αν εργάστηκε έστω και μία ώρα, να δοθεί η απάντηση 1 (σ.σ. ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ)»
Στην ερώτηση 15 ο απογραφέας πρέπει να κάνει «πλήρη περιγραφή» των καθηκόντων που ο κάθε πολίτης είχε αναλάβει την τελευταία φορά που εργάστηκε.
Στα κωμικοτραγικά της υπόθεσης, να αναφέρουμε ότι στις ερωτήσεις 7, 9 και 10 σχετικά με υπάρχει και η επιλογή της μη ύπαρξης τουαλέτας, κουζίνας και ντους, ερώτηση όμως που ζητήθηκε από τους απογραφείς να την συμπληρώνουν μόνοι τους όταν είναι φανερό ότι το σπίτι τα έχει, ώστε «να μην ξεφτιλιστούμε κιόλας».
Για το τέλος αφήσαμε το καλύτερο: ερώτηση Α2: «Πού διανυκτερεύσατε τη Δευτέρα 9/5/2011;;;»
Κατόπιν όλων αυτών το συμπέρασμα είναι ένα: ότι η ΕΛΣΤΑΤ δεν έψαχνε για εργαζόμενους. Έψαχνε για θύματα που θα μπορούσε να τα εκμεταλλεύεται δίνοντας ψίχουλα, και μάλιστα κάνοντάς τα δυνάμει χαφιέδες των υπολοίπων που μπορεί κάποτε να βρεθούν σε δεινή θέση λόγω των απαντήσεων που έδωσαν.
Η απογραφή σαφώς και είναι υποχρεωτική για όλους. Οι απαντήσεις όμως που θα δώσουμε όλοι εμείς εκείνο το δεκαπενθήμερο δεν είναι. Μπορούμε να αρνηθούμε να απαντήσουμε σε προσωπικές ερωτήσεις. Μπορούμε να σαμποτάρουμε τα αποτελέσματα των ερευνών τους δίνοντας τις πιο ανορθόδοξες απαντήσεις. Η συμπεριφορά της ΕΛΣΤΑΤ είναι απαράδεκτη πριν ακόμα ξεκινήσει η απογραφή. Ποιος μας διαβεβαιώνει για τις καλές τις προθέσεις καθώς και για το ότι δεν θα παραδώσει επώνυμα στοιχεία σε υπουργεία ή σε διαφημιστικές εταιρείες;;
